รีวิว/บทวิเคราะห์ Killing Stalking

 อะ ช่วงนี้พึ่งได้อ่าน มันฮวาวาย เรื่อง Killing Stalking มา 

จะบอกว่า "จิตได้ใจ" ค่ะ จริง ๆ แล้วเราไม่ค่อยชอบอะไรที่มีโรคจิตขนาดนี้หรอกนะแต่ว่าอ่าน ๆ Killing Stalking ไปแล้วกลับรู้สึกว่าผู้เขียนไม่ได้มุ่งแต่จะนำเสนอเพียงแต่ความรักของชายหนุ่มจิต ๆ สองคนเท่านั้นนะคะ แต่กลับมีมุมมองทางสังคมบางอย่างที่น่าสนใจมาก ๆ ค่ะ เพราะตลกมาก ๆ ที่พออ่าน Killing Stalking เรื่องนี้เสร็จแล้วกลับแอบคิดว่าตัวละครหลักมีความคล้ายคลึงกับเคสที่โด่งดังในบ้านเราอย่างมากอย่าง กรณีของไอซ์หีบเหล็กค่ะ คือทั้งสองคนนี้เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นฆาตกรต่อเนื่องเหมือนกัน พื้นเพทางครอบครัวก็คล้ายกันอีก บุคคลิกหน้าตาก็คล้ายกันมากค่ะ ยิ่งตอนไกลจบ ตอนที่ซังวูโกนผมนี่ใช่เลยค่ะ ... ไปหารูปดูเองละกันนะคะ ยังไม่อยากสปอยตอนจบให้กับคนที่ยังไม่อ่านค่ะ นอกจากนี้เขายังมีอาการป่วยทางจิตที่เหมือน ๆ กันอีกด้วย

งั้นเราไปเริ่มดูบทวิเคราะห์กันเลย

[ก่อนอื่นเลยขอบอกนะคะว่าที่เขียนมาเนี้ยเป็นความรู้สึกส่วนตัวล้วน ๆ เลยจ้า]

ยังไงเรามาดูตัวละครใน Killing Stalking ของเรากันก่อนดีกว่า

1.โอซังวู 

ชายหนุ่มรูปงามเป็นแค่เปลือกนอกของเขาค่ะ แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นฆาตกรโรคจิตที่มีปมมาตั้งแต่เด็ก อ่านจนจบแล้วขอบอกก่อนเลยนะคะว่า เห็นใจผู้ชายคนนี้ที่สุดค่ะ อย่าพึ่งว่ากันนะคะ ถึงเขาจะเป็นฆาตกรต่อเนื่องโรคจิตกระหายความรุนแรงและไร้ความเป็นมนุษย์แค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังคงมีความเป็นมนุษย์ค่ะ เขายังคงโหยหาความรักเหมือน ๆ กับเรานี่แหละค่ะ เพียงแค่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ถูกวิธีเท่านั้น หลังจากอ่าน Killing Stalking จบ ขอบอกได้คำเดียวเลยค่ะว่า เขาป่วยเป็นโรคทางจิตที่เรียกว่า ภาวะบุคลิกภาพผิดปกติชนิดก้ำกึ่ง หรือ Borderline Personality Disorder โดยเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งที่ผู้ป่วยมักไม่สามารถควบคุมอารมณ์และความรู้สึกที่มีต่อตัวเองและผู้อื่นให้มั่นคงได้ ขาดความแน่นอนและเปลี่ยนแปลงไปมาอย่างรวดเร็ว ไม่สามารถสร้างบุคลิกลักษณะที่เหมาะสมและชัดเจนให้กับตัวเองได้ จึงมักแสดงอารมณ์และพฤติกรรมผิดไปจากที่ควรเป็น จะเห็นได้ว่าลักษณะบุคลิกของเขานั้นคาดเดาได้ยากมากว่าเขาคิดอะไรอยู่ เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้าย ขนาดบอมที่ใกล้ชิดเขาที่สุดยังไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับตัวเขาเลย อย่าว่าแต่บอม ตัวซังวูเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่นั้นมันผิดแปลกขนาดไหน ซึ่งเจ้าโรคนี้เขาว่ากันว่ามีความเป็นไปได้อยู่สองทางที่จะเป็นค่ะ ไม่เกิดจากพันธุกรรมก็เกิดจากปมวัยเด็กค่ะ ที่ชัดที่สุดก็คงจะเป็นปมในวัยเด็กของเขาที่ทั้งโดนพ่อทำร้าย เห็นพ่อทำร้ายแม่ รวมไปถึงโดนแม่แท้ ๆ ของตัวเองข่มขืน... และที่เลวร้ายที่สุดคือเหตุฆาตกรรมในครอบครัวค่ะ 

เออ วันนี้เวลาไม่พอแล้ว ไว้มาเขียนต่อพรุ่งนี้นะคะ